Sonsuz Kelimeler Şiiri - Latif Memiş

zamanın yassı tanelerine
kaybedilmiş öyküler bıraktım.
içime baktıkça
yüreğimin kanseri hükmetti korkulara.

aşkının cenderesi be gülüm
gülümsemenin dolunayı.
varlığının içtenliği yayıldı
kara deliklerine sevginin

uzağın sıcağında kavruldu sensizlik.
aşkın özgünlüğüne efsaneler yazıldı
öykülere sensizlik yazıldı.
be gülüm.

gün rüzgarın sırtına binmiş yürüyor
her adımında yürekleniyor masallar
içimde bebek kokusunda şehrin sokakları.

ellerinde sığınağı
kimliklerimizdeki zamanın.
sesinden kadim kitabeler yazıldı
zamanın hafızasına
gülüşlerinin nefaseti
ve dudakların yazıldı.

kusursuz gövdelerden
bir yığın alışkanlık burada yaşam
be gülüm.
sensizlik yanılsama
tutkulardan örgütlenen her şey
şehvetin kokusu.

hasta bir karanlık
sarmış ellerinin beyazlığını.
içimdeki bulut be gülüm
yumuşaklığın içindekini yaşamak.

kokunu özledim be gülüm.
şiddetini ihtirasın
gölgeni
kurulmuş köprülerin kanatlarına
ve yanı başına tonsuz griliklerin.

sağanak bir sessizlik yağıyor
her hatırasına mor çiçeklerin
varlığın bal acısı bir kusursuzluk
be gülüm

şimdi bu şehirde karanlığa süzülürken
gün yarısı.
şehrin derinliklerinde büyüyor suskunluk.
özlemişim seni
anla işte be gülüm.

16.07.2006