Doğum - Yaşam - Ölüm Şiiri - Veli Pan

Doğumun ilk nefesiyle, serüven başlar
Bir bebek gözlerini dünyaya açar
Annesinin kollarında sevgiyle büyür
İlk adımları atar, düşer, kalkar
Sevinçler güneş gibi parlar, kıpır kıpır içimiz
İlk gülümsemeler, ilk oyuncağımız.
Okul yılları gelir, arkadaşlar ediniriz,
Birlikte güler, ağlarız, hayal kurarız.
Üzüntüler ise yağmurlu günler gibi, dökeriz gözyaşı
Kayıplar, ayrılıklar, hayal kırıklıkları
Gözyaşları kurumadan, bitmeden yüreğimizdeki sızı
Yeni umutlar filizlenir, yeniden doğarız, keşfetmeye çalışırız hayatı
Başarılar bir zirvedir tırmanışta
Emek veririz, çabalarız, hedefe varmak en başta
İşte o an, yorgunluğumuzdan eser kalmaz bir anda
Gözlerimiz parlar, gurur revaçta
Zorluklar ise hayatın sınavları
Engellerle dolu, bitmeyen dik yokuşlu yolları
Pes etmeden, yılmadan, dirençle sıvamışsak kolları
Her zorluğu zaferle aşarak, yeniden yaparız mutluluk yolları
Keder bazen sessizce gelir kapımıza,
Sevdiklerimizi kaybederiz, hüzünde var yaşamda
Ama hatıraları kalbimizde yaşar bizler yaşadıkça
Onları anarken gözlerimizden yaşlar akar, kanarcasına
Arkadaşlar ve dostlar, en değerli hazinelerimiz,
Birlikte güleriz, ağlarız, paylaşırız.
Onlarla geçen her an bir ömre bedel akılda anılarımız
Yaşamın en güzel renkleri o vefalı dostlarımız
Doğumdan ölüme kadar sürer bu serüven,
Ölümün gölgesinde son bir soluklan,
Bu dünyadan geçeriz elbet bir gün
İyi ya da kötü, yaşadıklarımızla,
Hikâyemizi tamamlar, sonsuzluğa yelken açarız o gün