Doğum ve Ölüm Şiiri - Afet Tanrıöven

Bombalar iniyor şehirlerin üstüne
Leşe konan akbabalar gibi.
Alevler, feryatlar yükseliyor gökyüzüne
Gökyüzü alabildiğine mavi.

Yıkılmış yanmış evler
Etrafa saçılmış utanç
Delik deşik bahçe duvarları
Incecik bir sarmaşık tutunmuş
Zayıf, yeşil, korkak.

Postalların altında eziliyor toprak
İnsan kanı suluyor tankların ezdiği çimenleri.

Bir ana başka bir dilden de olsa
Ana yüreği ile ağlıyor
Etrafinda koca gözlü çocukları.

Kızgın bir kor gibi siren sisleri
Taze kazılmış mezarlarda toprak kokusu
Tomurcuk vermiş ağaçlar
Göğe uzanmış kolları.

Kopuk bir elin tutacakmiş gibi yakınında
Açıvermiş sarı papatya
Inadına gelmiş bahar, coşkuncasına
Ölümle hayat yarışırcasına.

Nisan 2004