İçime doğuruyorum hep kendimi,
Kendi acılarımın anası oluyorum, en erkek halimle
Ve herkes beceremez, kendi göbeğimi kesiyorum,
Kör çakmak taşları bulanıyor yüzüme...
Gittiğim her kentte kalasım geliyor.
Her yer beni kovuyor, kendi rahminden.
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
her yerden kovulunca, kendi içine doğmak kalıyor insana. başka çare var mı ki...
çok ama çok sevdim, şiirinizi. yalnız erkekliğin anlatısı gibi..saygılarımla
Güzel bir şiir okudum,tebrikler;saygılar.Hasan Tan.
sancılar sararken yürekleri haykırmak gerek aslında... ve paylaşmak.
o dogum sancisni gün be gün cekenlerdenim, dost..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta