Doğum Sancısı Şiiri - Harun Kılıç

Ben bütün hüzünleri denemişim kendimde,
Ezberlemişim bütün acıları.
Bir bir denemişim bütün kelimeleri,
Yeni sözcükler buldum sen gideli.

Sustuğum sözlerde saklıydın hep,
Sakinliğimde bakışlarımın birde.
Benim sessizliğimde seninde susuşun var,
Avazım çıktığı kadar susuyorum şimdi.

Anlattığını anlayamadım beni affet,
Yüze kapatılmış yüzlerce telefon, binlerce cevapsız kalmış soru,
Ve pencerede bir ben bir fesleğen kokusu.
Ve inadımdan olacak, ara sıra evcil daralmalarım.

Kalanlarla kalırmış ya aklı gidenlerin,
Hep eski haberler beklemişim günlük sabah Sultanlarından,
Ölülerle konuşma sanatı geliştirmişim birde,
Ve ne kadarını susmuşuz? Konuştuklarımızın meğer.

Avazın çıktığı kadar susarken sen, ben taze çığlıklar yeşertmiştim sana,
Oysa sen olamadın bir yıldızın kayışı kadar bile hayatımda.
Zaman çok kısaydı bizim için yetmedi,
Ne gözlerimizden yaşı silmeye, nede elveda demeye.

Oy benim yaz ölümlerim gencecik bir Haziran’a gömülen.
Sen istersen bütün kafiyeleri eskitirsin lakin.
Grev var oralarda işi yavaşlatma eylemleri birde,
Beş saati buluyor anlamak, bir çift iri memeye zaman kazandırmak.

Her şey sahte her şey yalan nasıl isyan etmez insan,
Yedi yıldız koptu gökten, yedi yumruk yedim yüzüme,
Bir seni sevdim ve yakalandım diye, sattılar beni pazarda.
Ve seninde gözün aydın. O gün sende bir yıldız gibi gözümden kaydın.

Göğsüme zehir sürdüler ve yürüdüler gençliğimin üzerinden,
Kahpe bir akşamdı yürüdüler, canımı eze eze
Alem uykudaydı, sen uykuda, ben kuyularda.
Ah toprak kokulum sen uzaktaydın. Tanık uzakta, Memleket uzakta, Adalet uzakta.

Gözlerimizde ölü çocuklar besliyoruz bütün gördüklerimizle,
İkimizde körüz kendimize geçince. Kahır dolu şiirler yazarken ben,
Buralara’a kar yağıyordu hava sertti, soğuktu.
Ne senin haberin oluyordu şiirlerimden ne birileri kahroluyordu.

Fikrin ne kahpesi olmuşum ne zamparası,
Bir vicdanın kaçtır oralarda bilmem konaklama parası?
Diyecek sözüm var elbet benimde,
Ateş yüreğimde, sitem dilimde, oysa ne umutlar vardı içimde.

Boynu bükük kalıyor tüm sözcüklerimin şimdi,
Zamanı kokutan şeytanlar mülteci diyor bana
Ne günler yaşadım bende bu alemde,
Nelerden vazgeçtim bir tek kalemde bir ben bilirim.

Durun diye bir laf var buyurun siz durun.
Diyecek sözüm var elbet benimde.
Ey kahpe rüzgâr artık ne yandan esersen es
Senin yolun belli haritan yerlerde bir sarhoş kusmuğu gibi.

Bir kurtlu peynir gibi ortasından kestiğim
Buyurun seyredin işte sahte İstanbul’u
Kökü iffet, dağları taklitçi dolu, meyvesi fuhuş
Rahminde ben bu cemiyetin doğum sancısıyım şimdi.