Doğum/ ölüm lekesi Şiiri - Efe Yildirim

Saat 4 karşımdasın,
En iyi bildiğin şeyi yapıyosun,
Öğrenmeyi öğretiyorsun…
Bana sevmeyi öğrettiğin gibi…

Şimdi düşünüyorum da…
İlk gördüğümde seni anlamıştım…
Ruhlarımız tanışmıştı önceden,

Seninle konuşurken,
Dinlerken ağzından çıkan cümleleri,
Sanki ekmeğime yağ sürüyorum,
ya da tuzsuz bir yemeğe
tuz atıyorum,

Ben tuzsuzmuşum sevgili,
Tuzsuz, tatsız, kuru…
Zeytin Yağsız bir salata gibi
( Deftersiz bir öğrenci gibidir benim memlekette)
Ekmeksiz bir ev gibi güvensiz

İlk gün gördüğümde bacağındaki dokum lekesini,
Ve dönüp baktığımda anlamıştım gerçeği…
Boynumdaki benzeri.
sanki tanışmıştı…
çok çok önceden…

Japon efsanesini bilirsin sevgili,
Doğum lekesi ölüm lekesidir,
Öldüğün şekli gösterir,

Muhakkak tanışmış olmalıydık önceden,
Belki 15. yüzyılda, bir şövalyeydim…
Evde eşini bırakan…
Belki yetişemedim düşmanlar seni bacağından vurdular…
Ben ise kılıç darbesiyle indirmiştim gözüme perdeyi,

Yahut, özgürlük hayali ile yanıp
tutuşan bir köleydik,

Hep bir evimiz olsun istedik,
el ele tutuşan çocuklar,
Geceleri dolu tencere ile gelen deri uyku,
Emeğin karşılığını,
Karnı tok başını yastığa koymaları düşledik,

Olmadı….
Belki dayanamadım,
sana yapılan kölelik zülümüne,
cani eziyetlere…
Olay çıkardım savaştım,
Seni koruyayım derken
toprağı boyladım,
Kendini özgür zanneden bir adamın kurşunuyla,
yine yeniden boynumu koruyamadım…

Sen ise dayanabilir misin,
Dayanamadın,
Müdahele ediyim derken
Bacağından öldürüldün,

Yahut arada kalmıştık senle,
Ben savaşa karşı olan bir subay,
Özgürlük, sevgi ve devrim ile yanıp tutuşan,

Sen ise vur emri verilmiş bir şehirde bir prenses,
İmkansız aşktık,
Doğa, su, toprak tanımayan,

Belki de rüyaya tutuştum,
Deliyim hastanede yatan,
Yahut bir kuş oldum,
Geldim bahçene kondum,
Sana Aşık oldum…

Demem o ki, seni gözüm ısırıyor,
Sesin annem kadar tanıdık geliyor,

Doğum lekeden anlamış olmalıydım,
Ya seninle geçmişte gerçekleşmemiştik,
imkansızdık,
Ya da yağmurdan sonra gelen güneş,
Muhakkak tanışmış olmalıydık,

Şimdi karşımda gülüyorsun,
Düşünüyorum da, şimdi bu yazdıklarımı çevirmezsem aşkımızın diline

Tarih olcak yazdıklarım,
Yağmur altında ıslanıp gidecek…

Ruhum aç, sanki asırlardır vucüdümu beklemiş…
Heyecanlı, ve ürkek
istemiyorum…
Tekrar ölmek…
Fazla söze gerek yok beni o kadar çok sev ki sevgili,
İmkansız- mimkansız tanımasın…
Vazgeçmek mümkün olmasın…