Doğum Lekesi Gibi Kaldın Yüreğimde

Geriye dönüp baktığımda görüyorum
Ne kadar çok şeyi yarım bıraktığımı
Gerçi yaptıklarım,tamamladım sandıklarımda ortada
Yaradan bereden görünmüyorlar
Sırf görmeyeyim canım acımasın diye
Ne kadar kapatmışım üzerlerini
Belki artık yaralar görünmüyor
Ama kendine her gün bir boşluk bulup sızan
Kanamaları durdurmaya gücüm yetmiyor

Kanıyor,kanıyor,kanıyor…

Artık ne zamandan beri var bu kan kaybı
Onu bile hatırlamıyorum
Doğum lekesi gibi kaldı yüreğimde
Senden sonra çok kişiler misafir oldu bu yüreğe
Ama kapatamadılar o yarayı
Belki de yine tek suç benimdi
Beklide ben izin vermemiştim
Yaramı kapatmalarına
Gerçi senden sonra gelen hiç kimseye
Yüreğime kadar inmesine bile izin vermedim ya..
Belki artık itiraf zamanı

Evet kabul ediyorum yine suçlu bendim
Ben istememiştim yüreğime kadar inmelerini
Ben istememiştim yaralarıma deva olmalarını
Ben istememiştim yaralarımı sarmalarını

Çünkü korkuyordum…
Neden mi! ?
Ya biri yüreğime kadar inerde seni unutturursa diye
Zaten sen gitmiştin kalbimde sadece izin kalmıştı
Onu da kaybetmeye dayanamazdım
Bu kadar güçlü değildim

Sen varsın hala bende
Hangi zamandan kalakalmıştın yüreğimde unuttum
Hangi ara gelmiştin de kalbimin sahibi olmuştun
Ve ne zaman gitmeye çalışırken sıkışıp kalakalmıştın
Yüreğimde unuttum
Kendimi bile tanıyamıyorum bazen
Kendimi de unutabilirim belki bir gün ama
Senin yüreğindeki yerini unutmak mı! ?
Asla….