Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ne demek...... Böylesi fedakar, vefakar bir annenin sevinci, gururu paylaşılmaz mı hiç Hatice Hanım?
Hele oğlu, kıymetlisi prematüre doğmuş.. Küvezlerde büyütmek zorunda kalmış iseniz.. Ayları doldurmak, normale dönecek diye beklemek ne büyük bir fedakarlıktır bilmez miyim?
Yıllar geçivermiş, verilen onca emeğin karşılığı 'başarılı bir evlat olarak' karşınızdaysa. Gurur duyuluyorsa O'nunla.. Bundan iyi mükafat mı olur?
Dilerim Murat, 'murat ettiğiniz' herşeye sahip olur... Yaşam hem size, hem de O'na güler...
Allah'tan önce sağlık, sonra başarılı, mutlu bir ömür dilerim hem Murat'a hem de size Hatice Hanım...Şimdiden doğum gününü kutluyorum oğlunuzun..
Selam, saygı ve muhabbetimle...
anneden oğula, oğuldan anneye ne güzel duygular böyle. oğlunuzun doğum günü kutlu olsun hatice hanım. iki şiirde çok anlamlı ve duygu yüklüydü. tebriklerimle
Allah çocuğunuz ve tümsevdikleriniz ile birlikte uzun ömürler versin,inanın bu güzel ve acıklı şiirinizi büyük bir beğeni ile okudum,Allah her dileğinizi gönlünüzce versin.Yüreğinize sağlık,Tam puan ile antolojimde.
Nice sağlıklı, güzel senelere...Nice özgür ülkelere...
Duygu yüklü çok güzel çalışma, oğlunuza mutlu yıllar ve uzun ömürler diliyorum, yürek sesinizi candan kutluyorum.
çok duygulandım böylesi kutsal ve tek karşılıksız bir sevgiyi ölümsüzleştirmek konu olarak işlemek etkiliyici elleri öpülesi anne kutluyorum...sevgilerimle
iyi ki doğdun evlat...
Allah bu güzel ana oğulu hiç birbirinden ayırmasın inşallah..
sevgiler...
Saydı değer hatice hanım tüm acılarınıza değecek nur tppu gibi bir evlat vererek yaradanım sizi ödüllendirmiş anne olma gibi büuük bir nimet sunmuş size ve çektiğiniz tüm avıları untturmuş ne büyük bir mutlulğu yaşamıssınız her ikiniz adına çok mutlu oldum yaradanım evladına çok uzun ömür nasib etsin her ikinizde yaşam boyu çok mutlu olun hatice hanım evladınızın doğum gününü en içten duygumla kutluyorum her iki güzel yüreğe sevgilerimle hatice hanım
Bu iki yüreği kutlarım yürekten sevgiyle kalın.. selamlar.
sizi kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta