Doğum günün kutlu olsun…

Doğum günün kutlu olsun…

*“ bir otel odasında seni düşünüp yalnızlığımı soyunuyorum…”

Odamda serin bir Farilya gecesi…

Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...

Dalıyor gözlerim, yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuşuyorum... Sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım, sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım, kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda... Bugece gönlümü hoş tutmak istiyorum, imkânsız olan her rüyaya inanasım geliyor... Bir çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum... Çalmayan telefonuma elim gidiyor,

Sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum... Bende olan seni, hiç değiştirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...

Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...

Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında... Isınabilmek için onlara sarılıyorum...

Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor... Sevdiğim ne çok şarkı varmış meğer bunu senin gidişinle anladım.

Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde, gecede, uykumda... Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi...

Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda değilsin ki?

Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir adam; dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum...

Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum... İnanamadığın, yenemediğin, üzerinden atamadığın korkuların oldum... Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin oldum...

Yüreğindeki adam ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı oldum...

Hak etmediklerin, artık yeter dediklerin ve her şeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum.

Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...

Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?

O kadar uzakta mı kaldı acaba? Beraber yürüdüğümüz yollar mı eskidi? Yaşlandı mı kaldırımları şehrin? Ağır bir bulut mu çöktü sevginin üzerine?

Zaman dilediğim zamanlardan kalan zaman içerisinde, öldü mü zaman? Eskimeyen eskilerin eskimiş kokuları duyulmuyor mu oradan? Buradan şuradan...

Uzun zaman oldu... Zaman uzun oldu. Susarak besledim kelimeleri... Susarak çağıldadım... Aktım... Susarak.

Seninle her gün daha çok büyüyorum... Seni her gün daha çok seviyorum...

susuyorum söyleyemiyorum.....

Odamda serin bir Farilya gecesi…

Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...

Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini, öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum... Sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi...

Söylesene unutulmak kime yakışıyor?

Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor...

Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor...

Benim kırgınlığım aşk'a... SEN ÜSTÜNE ALINDIN!

Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...

DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN.
* z.

Hani uçurtmalar karalıyorduk
Gri şehirlere rengârenk,
Hiç dinmeyen rüzgârlar hayal ediyorduk ya peşi sıra.
Birimizin yol dediğine
Düşünmeden koyuluyorduk.
Beklenmedik yağmurlara
Ağız dolusu seviler tutturuyorduk hani. Neden sonra mazi eyledik,
Okumayı bilmediklerimizin ‘lam-elif' sonrası 'ye' lerine gizledik
Olanca soluğumuzu.
Oysa ana dilimizde ‘z' ye düşmezdi
Hiçbir veda;
En çok Bi “ z “ lere yakışırdı
Sonumuz.

*İlhan İrem’e ait sevdiğim bir şarkı sözü.

*Şiir Sevgili Pınar Kocabay Tarafından Yazılmıştır.