Güneş 13 Temmuza doğduğunda,
zaman bir ok gibi deler yüreğimi.
Eksilir bir yıl daha
özenle beslendiğim,
umutlarla süslediğim,
allı pullu gümüş renkli yıllarım.
Güneş 13 Temmuza doğduğunda,
sertçe bir tokat atar
bedenini kırklarken
çocuk kalmış ruhum.
Seksek, çamurdan bebek,
dokuztaş, saklambaç derken
akıp giden tutmadığım
yıllara sobelendim.
Güneş 13 Temmuza doğduğunda
bir yabancı gösterir aynalar.
Saçıma aklar düşmüş,
yüzüme çizgiler.
Bu ben miyim?
Ama ben daha büyümemiştim.
Güneş 13 Temmuza doğduğunda,
Kelkit vadisinin yemyeşil ırmağının
kenarında,
Erbaa ovasının düzlüğünde
engebelerden yaşanmamaş ,
çocuk olmadan büyümek
zorunda kalmış yıllarım
gelir aklıma...
Sevda Tokatlı
Kayıt Tarihi : 13.7.2024 10:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir 13 Temmuz hikayesi.
Tebriklerimi sunuyorum...
Çok teşekkür ederim.
Eksik olmayın.
TÜM YORUMLAR (1)