Doğum Günüm Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Bu gün benim doğum günüm.
Bilmem kaçıncı yaştayım.
Aklım ayrı telden çalıyor.
Bedenim ayrı
Ruhum kendi halinde.
Hissettiğimi sormayın.
O yetmişi devirmiş benden habersiz.

Bu gün benim doğum günüm.
Aylardan Ekim, mevsimlerden hazan.
Bir ruh, bir beden biraz da izan.
Yaradan yaratmış,
Bir meleğin koynuna atmış.
Cennet kokulu halimi.

Hayat,hayat iki ucu keskin bıçak.
Hangi taraftan tutsam elim kanayacak.
Tutmadığım, tutamadığım taraf gözümde kalacak.

Güneş rengi yapraklar düşerken dalından.
Ben yaylaların kekik kokusunu tutmak istedim.
Uzattım elimi, kenger dikenleri elime geldi.
Battıklar gönlüme,el vurdukça derine daha derine indiler
Bedene hicran akarken ruhumdan.
Kendimi o melek annenin kucağına atmak istedim.

Bu gün benim doğum günüm.
Acıya, derde, kedere, kadere düştüğüm gün
Bu gün bana, yeniyi hiç sevdirmedi.
Eskiye, geride kalana bakıp ağladım.
Yarının dünden ne fazlası olacak.
Biliyorum.
Bir öncekinden hiç farkı olmayacak.
Yine gam, yine dayanılmaz acı
Bulduğu her fırsatta yine çakacak sillesini.
Bir yıllık derdi yükleyecek yine derdin üstüne.

Fırtınalara göğüs gererken, meltemlerde düşmüşüm.
Yorulmuşum, geçen zamanda,
Gelecek olana yılgın bakıyorum.
Nem kapmışım buluttan.
Yağan yağmurda ıslanmamışım.
Kurumuş yapraklarım dönmüş güneş rengine.
Kırılmış dallarım, kökten çürümüşüm.
Toprağı patlatıp çıkarken Filizler,
Ben çoktan ölmüşüm.

Doğduğum gündenmidir yoksa Aydan mı?
Gazel gazel döküldüm hep.
Saat saat vuruldum, gün gün öldüm.
Yıl yıl yaşadım, dakika dakika güldüm

Bu gün benim doğum günüm.
Bilmem kaçıncı yaştayım.
Kafam ayrı telden çalıyor.
Gönlüm ayrı telden.
Biri umut diyor, ötekisi unut.
Ben unutmayı umut ediyorum
Ve bir yıl daha geriye gidiyorum.

Biri diyor ki hayat senin, ömür senin gül gayri.
Biri diyor ki ne hayat senin, ne ömür senin öl gayri.
Öl gayri