Doğum Günüm Şiiri - Afşin Dualı

Cenindim oysa rahimde,
Örtülü, hapis anneye muhtaç..!
Gözleri dünya hapsine açtım iradeyle,
Büyüdükçe biz nankörlüğe aç..!

Yirmialtı kısacık yıl,
Hayli yordu zaman bu delikanlıyı,
Yaş ile yok sayıldı dertler neden mi.?
Gözlerdeki yaşlar hiçte anlaşılmadı..

Doğum, aslında ölüm provası,
Ruh bedenle sonun başlangıcında tanıştı,
İki kişilik var bir bende,
Silueti güller açan, içi kan ağlayandı...

Kulluğu secdede idraka giriftâr kaldı,
Sancılar ki buna layık olamamaktı,
Bir bendi vakti huşu olan,
Diğeri isyan ile arkadaş olan..

Tövbeler dilimde pelesenk oldu,
Dillerim bıçaktan keskin oldu,
Yüzüme gülenlerden kaçtım,
Ardımdan sözler nedametle kaldı..

Suskunluğumu sorgularsınız,
Dedikodularla hükümlere muğlak,
Bir hasbihâle özlem bu mahlukât,
Yaşadıklarımdan kaçarken yalnızlığa girdap..

Çeyrek asıra koşar adımla geldim,
Tüm engebeler aleyhimeydi,
Yüzüm güldü ansızın kasvetliydi,
Tüm derdi dört duvara sıkıştırdım,
Neden mi..??

Kendi kıyametime koşar adım gidiyorum,
Her yılın bir gününde mi büyüyorum.!
Saçları çeyrek asırda tükettim,
Ah dertli başım niye kederli..

İsyanımdan değil mi elim kurudu..!
Günahımdan değil mi dil lâl oldu..!
Doğruluktan değil mi yalnızlığa yurdum..!
Ölüme değil mi açlık orucum..!