Doğum Günüm Şiiri - Ahmet Emer

Bu gün benim doğum günüm.
Çok ağladım çok da güldüm,
Gelip geçmiş yıllar ayırdına varamadım.
Mutlu, esen olmakmış yaşamak anladım.
Azla yetinmeye, kanıksamaya alıştığıma pişmanım.
Bunu öğütleyenleri, deveyi amuduyla yutarken gördüm!
Aç, susuz kaldığımı anımsamadım,
Bu durumda olanlara çok yandım!
Açlığın nedenini kapitalizme bağladım…
Gözü aç, gönlü aç kapitalist deseydi doydum,
Bir garibana da yiyecek bir şeyler bulurdum.
Aç olanlar, garibanlar ülkesi yurdum.
Başlarına belayı kendileri sararken gördüm!
Hayretler içinde bakarken sanki donakaldım!
Kendini aç koyanları baş tacı seçerken gördüm.
Bu nasıl iş böyle köylü, işçi kardeş diye sordum?
Kahrolasın din diye saç baş yolarken gördüm…
Bu gün benim doğum günüm.
Hem üzgünüm, hem sevinçliyim!
Herkes gülsün eğlensin istemez miyim?
Günümü gün edip oynamaz mıyım?
Tek çiçekle bahar olmaz bilirim.
Oyunların halayını, horonunu severim.
Zeybeğe gelince, Ata’ yı tek geçerim…
Bu herkesçe böyle bilinsin, böyle bilirim…
Sevgidir yapının mayası derim.
Sevgi yoksa bal da acıdır anladım.
Bu gün benim doğum günüm.
İsteyen sevinsin, isteyen üzülsün!
Sevineni de üzüleni de sevdim.
Dağı, taşı, kurdu, kuşu, böceği çiçeği sevdim…
Ben erkeği kadını, insan olanı sevdim!
Ben var olanın iyisini sevdim.