Ben doğarken
Geceyi pusuya düşürmüşler ey oğul
Camlarda kar sepkeni
Damların dolusu keder
Bir ağıtın ezgisinde emmişim memeyi
Sarmış
Bedenine pusudaki zemheri
Diz çökmüş üstüme hoyrat geceler…
Anam,
Böyle anlattı oğul
Karakış dayamış mavzerini kapıya
Tarlaları
Çoktan terk etmiş gelincikler
Gün güneş görmemişim
Düşmüşüm
Dumanlı bir pusuya
Başucumda nöbet tutmuş hüzünler…
Belenmişim
Höllüksüz kundaklara.
Bundandır
Hala üşüyor ellerim oğul
Bundandır
Mesken tutmuş yüzüme
Baharsız seğirtmeler…
DOST KALEMLERDEN
Zemheride doğmuşum karda kışta
Onun için kurumaz gözüm yaşta
Bir sevdaki taşıyorum bu başta
Doğduğuma doğacağıma pişman eyledi...M.M.REVANLI
Kayıt Tarihi : 14.1.2010 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
? ? ?
Anam,
Böyle anlattı oğul
Karakış dayamış mavzerini kapıya
Tarlaları
Çoktan terk etmiş gelincikler
Gün güneş görmemişim
Düşmüşüm
Dumanlı bir pusuya
Başucumda nöbet tutmuş hüzünler…
Değerli üsdadım şiirniz duygu yüklü anlatımınız harika yüreğinize sağlık tam puanımla saygılar
sen yoksul tarafı özgürlüğüm,
aç bir çocuğun gözleriyim,
tut ellerimi, yağmur gözlü sevdiğim...
...
çok güzeldi
kızıl deli..
Kaleminiz daim olsun.
TÜM YORUMLAR (30)