Doğum Günüm Şiiri - Enver Çiçek

• 

  Hayat Shamiyeva

  İnsan için doğum günü hayatının başlanğıc noktasıdır. Bu ilk noktadan başlayıb 'son menzil' adlı noktayacan koşarız, koşarız. İlk noktayla son nokta arasında ne kadar noktalar koyarız... SEN ne aptin?
  Ben en gözel sözlerin sonuna atdığım noktaları sana ermağan ettim: 'Seni seviyorum.' (nokta). Senin gözlerini nokta gibi dağlara-taşlara yaptım, sonra kendi gözlerimi çizdiyime zilledim.
  Seni bir derin nokta gibi gönlüme gömdüm. Öyle derinsin ki, hiç kimse sana yetemez. Gözlerimi 'SEN' adlı bir noktaya dikdim. Seni öyle çok sevdim ki, beynime kurşunlar sıksalar da seni unutamayacağımı anladım. Hep seni düşündüm. Offf... Sen ne aptın?
  Sen benim doğum günümü unuttun. Sen beni doğduğuma pişman ettin.
  Unutma beni unutmuşsun, unutmadığım!
  Ne kadar duyğu, sevgi, insanlık, merhamet, büyüklük dolu bir şiir. Seve-seve okudum, etkilendim, yazar kardeşim! Yüreyinin büyüklüyü karşısında kelime bile acizdir.
  Kalbin keder görmesin!

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Xalide Efendiyeva

  Dün doğum günümdü, unutmuştun sanırım.
  Ama ben seninle kutladım doğum günümü sensiz.
  Mutlu günlerde kutladıgımız doğum günlerimi hatırladım.
  Kapıyı açtığımda karşımda bir demet gül görürdüm.
  Aldığın başka hediyeler bir yana, sen bana bir demet gül değil,
  Bir demet dünya bagışlardın.
  Şimdi? Şimdiyse uzaktasın, çok uzaklarda,

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)