beş eylül bu gün, doğum günüm
yalnızlığın en karanlık semtine gömüldüm
avuçlarım boş, gönlümde sessiz bir sükut
bir telefonun ekranında boğuldu hüznüm
ondokuz yılın vefası ondokuz ateş
pastanın bir yanında ben, bir yanında sensizlik
mumların boynu bükük, telefon kalleş
ondokuz yılın ateşinde söndü hüznüm
mendil hediye edenim yok ki ağlasam
kimse duymaz ki çığlıklarla bağırsam
alem uykuda,dünya bana gözlerini yummuş
sanki ecel bile gelmeyecekmiş gibi çağırsam
Kayıt Tarihi : 5.9.2004 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu kez unutmayacağım diye söz verdim, Derya sıkı sıkı söyledi ama gördün ya yine unuttum işte...
sanırım artık ihtiyarlamaya başladım...
'unutulmak değilde gücüme giden
birde sen unutulacak adammısın demez mi
işte o beni kahreden'
sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (2)