Doğum Günü Şiiri - Yaşar Okçu

Yirmi beşinde doğdu şubatın,
Yirmi beşinde öldü şubatın.
Kardelen misali doğdu,
Laleler onu boğdu.
Tüm çiçekler kardeş olmadılar
Laleler onu kaybettiler,
Kendisi de kayboldu…

Laleler ölüm fermanını okudu,
Şubatın yirmi beşinde,
O gün geldi herkes lale oldu.
‘Yirmi beş şubat’ da öldü,
O’da öldü,
Herkes öldü,
Öldüğünü anladığında kardelenliğinden utandı…

Yirmi beşinde doğdu,
Yirmi beşinde öldü…

Artık hiçbir ay şubat değildi,
Ama o yalnızlığı yaşayan bir ölüydü.
Yalnızdı ama,
Umut tükenmemişti,
Yalnızdı, ama;
Taşıyordu gizlemek istediği yaşam ateşini…

Aşk kadar özgür olmak istemişti,
Aşk kadar özgür olmak istemiştik.
En somut varlığa aşık olduk sonra,
Yalnızlaştık birbirimizden habersiz,
Öldük sonra ayrı kutuplarda…

Artık yirmi beş şubat,
Artık on yedi eylül,
Ve tüm doğum günleri,
Ölümün doğallaştığı günlerdi…