Doğum Günü Şiiri - Ahmet Beltekin

Her eylül benim doğum günüm,
Her eylül içimde,sevinçle keder kördüğüm.
Sanki aydınlık bir sabahtan,akşama yürür gibi,
Çakılırken karanlıklara, eskiyen ömrüm,
Ardından eksik olan bütün acıları sürür gibi,
Her eylül benim doğum günüm...

Her eylül benim doğum günüm,
Gittikçe eksilen düşlerimle sitem günüm,
İyi ki doğdun sesleriyle çılgın kahkahalarda saklı,hüznüm.
Aynı filmi seyretmekten bıkmayan yıllar gibi,
Her geçen gün biraz daha yorgun,biraz daha üzgün,
Her eylül benim doğum günüm...

Her eylül benim doğum günüm,
Her eylül en az sonbahar kadar üzgünüm,
Ve her eylül biraz daha yaklaşıyor ölümüm.
Söndürmeye çalıştığım her mum,
Biliyorum,aslında birer birer sönen umudum,
Belki de ileride yetmeyecek soluğum,
Titreyecek elim,tutmayacak ayağım,
Her gün biraz daha yaklaşan sonum...

Her eylül benim doğum günüm,
Her eylül ben daha çok üzgünüm.
Çünkü geride kalacak eşim ve iki oğlum.
İşte böyle,her eylül benim doğum günüm,
Her eylül sözde mutlu oluyorum yaklaşırken ölümüm.
Kimsenin beni anlamasını istemiyorum,
Ben de en az sonbahar kadar üzgünüm,
Mum ışığıyla aydınlanan loş odalar,
Üzüntümü hafifletmeye çalışan sahte alkışlar,
Belki hepsi,farklı güzel,çılgın mesajlar,iyi dilekler,
Hepsi kışın habercisi ve ölüm kadar gerçekler...

Her eylül benim doğum günüm,
Siz üzgün olmasanız da ben en az sonbahar kadar üzgünüm.