Sakin Şiiri - Zeynep Beşen

Seni düşünerek
Dinlenmeye alıyorum ruhumu.
Bu dingin denizlerin soluğu sensin .

Kaç vakit oldu bilmem
Senden sonra vakitler ,
Zaman cizelgesini tedavülden aldı.
O sonsuzluğa açılan gözlerin ne güzel..

Bu gün sana bakarken
Sen öyle kendin en halindeyken
Birden o kalemin sözleri
Aklımdan ruhuma döküldü

"Lanet olsun
Ne muazzam bir şey seni sevmek !"

Sanki güneş kemiklerime nüfus ediyor
Rüzgar incitmeden ruhumu sallıyor
Yeryüzü newtonun çağrısına kör kalıyor .

Geceler gözlerin de demleniyor
Sular dudaginda ıslaniyor
Evler yüźlerinde şenleniyor
Ve ben ruhumu ruhuna yasliyorum
Sana karışıyorum usul usul.
Sen, kendimi bulduğum ve terk ettiğim aynı yer olmanın güzelliğini taşıyorsun yüzlerin de .
Ellerin diyorum, ne güzel ellerin..

Ve sen ,ah sen !
Gözlerimin gözlerin de iç çekişi olan sen !
Öyle kendinsin ki ;
Ölümü ufaliyor gözlerim gözlerin de
Değer tahtasindan atiyorum dünyayı
Hem dünya neyki sana olana karşı..l
Bir hiç bile anlatmaz bu olani..

Ve sen ,ah sen !
Öyle kendinsin ki;
Gözlerin gözlerim de yaşamı yeniden doğuruyor .
Nereye baksan hayat oluyor orasi.
Ve Ince ince yayılıyor yaşam , şah damarımdan öteye..
Nasıl biliyorsun deme!
Biliyorum ışte.
O tatlımatül-dehâ gözlerin de.