Doğum Şiiri - Sevgi Keske

sen…
tutup ellerimden,
beni denize çeken,
en denizlerimde dalga dalga yüzen…
evvel zaman içinde,
ölmüştüm…
ahşap tavanlı, küçük, şirin bir evde,
konuk ederdim seni
düşlerime,
yarat beni diye yalvarırdım
gözlerine…
ana kucağımdan atladım,
rahmine düştüm senin...
bir diriliş öyküsüdür senle doğumum,
gözyaşımı öpüşüne kurban olduğum…
masal gibiydi hayallerim sana dair,
yalancı şair!
uyanışların en tazeleri,
asıl bizim odamızdan geçerdi…!
ne zaman sevişsek,
küçücük odamıza güneş girerdi,
pencereyi perdeler,
büyümemizi seyrederdi tek başına,
tek başına büyümemizi…
kızımız olacaktı bir gün,
bir senden, bir benden koyacaktık içine,
bak, beni yarattın bütün kalbinle,
canından hazineler verdin canıma, canım…
ben, sana, bir türlü doğurmadığım kızınım
ve
er doğan güneşlerine geç kalan,
eski, rasyonalist! kadının…
05.06.2010