yıldızların gün ışınlarıyla silindiği
alacakaranlık sonrasına yaklaşıyoruz
dünyanın burası ve ben
üzerimden attığım ölü toprağı
mısır çöllerinden gelme
firavunlarla son bağım
meltem esiyor körfezden
eski kır kahvelerine doğru
yokuşun başındaki susuz çeşme
çağlıyor yeniden
uyaklar çoktan âzâd edilmiş
dizeler kendiliğinden birleşiyor
leylâk kokusu taşıyor komodinlerden
kavşağında zamanın
“mâzideki âti” doğuyor yeniden
Kayıt Tarihi : 8.3.2002 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!