Doğum Şiiri - Serhat Fidan

Gök kızıla boyandı artık
Gecenin karanlığı yüzünü gösterecek
Yıldızlar selama dururken
Gülüşün karanlığıma meydan okurdu

Bilmem kaçıncı yüzyılda merhaba dedin
Dünya denen zindana
Oysaki cenneten kovulan
neslin evlatlarıydık
Umut edebilme ihtimalini senle tanıdım

Benim dünyamda umut yoktu
Canlanmak yeşermek
Tanımadığım kavramlardı
Bülbül bir dikende can vermişti
Hatırlamadığım bir zaman diliminde
Her aşık
kendi aşkının bülbülü imiş oysaki
Ölümlerde aşk izi bulduğum da anladım

Ölmek ila tenin ölümü mü?
Ruhun ölümü ölmek olamaz mı
Hangi tarihlerde var oldun bilinmez ama
Hangi zamanda öldüm iyi biliyorum

Bir deli divane gibiyim
Seller misali
bir o yana bir bu yana
savruluyorum hayat denen denizde
Ellerim bomboş
Halim pejmürde
Dudaklarım da adının kalıntıları

Sen doğduğundan beri
Karanlıklar gebe kaldı nura
Sema ehli binbir şükür etti hakka