Doğum Şiiri - Aydan Alim

Ana rahminin
Yumuşak çalkantıları arasında,
Bir depremle uyandı insan.
Her yanı kan....
Bir anafora kapılıp,
Yapışkan sularla beraber,
Güzelim dünyamıza,
Korku ile gözlerini açtı
İnsan...

Gördüğü ilk madde,
Bir makas, ucu sivri.
Hain bir kadının elinde sinsice duran
Kadın,
Gaddarca kesti,
Göbek kordonunu,
Ve insan acıyla vurdu,
Yırtılırcasına
İlk soluğunu.
Bu da yetmedi,
Kadın bir de düğümledi.
Üstüne bir de
İnsanın dokuz aylık evini,
Çöplüğe gönderiverdi...

Neydi bu vahşet
Doğar doğmaz yaşanan?
Anası da olmasa,
Vallahi
Geri dönerdi insan...