sıradan olan ne varsa hepsi işte
Kırılgan bir çocuğun sonbahar rüzgarlarına bıraktığı bir armağan, bu şiir.
Gözleri nemli , yüreği nemli sevdalara armağan.
Yıllarca peşinden koştuğumuz, bulduğumuzu sandığımız.
Güzel yürekli, umutlu sevdalara armağan.
Sorun şu ki, gerçek aşklar, peşinden çok koşturur.
Bir garip çocuk gördüm geçerken iş hanından.
Yüzü biraz asıktı, herhal yalnızlığından.
Susup geçtim yanına, sigarasını yaktı.
Kederle bir etrafa, sonrada bana baktı.
Güzel şiirler yazmak istiyorum mesela.
Sonra dönüp bakıyorum, hiç birisi güzel değil.
Sonra dönüp sana bakıyorum.
Sen çok güzelsin.
Sonra dönüp kendime bakıyorum.
Sen benim değilsin.
Geçen yıllarda bir rüya gördüm,
Dur sana da anlatıyım, dinle
Bir kız vardı uğruna öldüğüm,
O da güya seviyordu beni.
Sıradan günümüze bir şarkı armağan edelim.
Omzuma yıllar ağır gelir.
Dile kolay , kalbe değil.
Unutamam.
Döneceksen eğer.
Her zaman.
Hasretini döşek edip sarılırken yokluğundan yorganlara.
Adını ezber edip, aksettirirken hayalini duvarlara.
Sen başka elleri kendine yakın etmişsin.
Kalbimde çırpınırken hayalin.
Nefesim nefesini ararken.
Sen başka sözlere yarenlik etmişsin.
Gözlerinde benden bir şeyler gizli.
Nedir o bakışlar öyle.
Esrarengizli.
Yürek yangınına bir damla ateşte ben olmuşum.
Ne farkeder.
Şimdi beni bir başıma nasıl böyle bıraktın
Hani sen gerçek seven. beni gerçek sevendin
Acısı geçecek mi içimdeki yangının
Sen beni bıraktıpta, nasıl ellere baktın
Ben nasıl inanıpta, teslim olmuşum sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!