Doğuda Yaşamak Şiiri - Mahmut Aldemir

Köyümüzde yaşam yok özgürlükçe
Yaya yola düştüm kısıtlı bütçe
Bineğe nal çaktım kendime ökçe
Ayağım sekerdi diken gördükçe
Zalimin zulmüyle yöneldim göçe

Dere kenarında her yer uçurum
Kronik sıkıyor ciğerde kurum
İç açıcı değil bendeki durum
Kanun görsem var sorulacak sorum
Acı serüven beddua okurum

Günlerce yürüdüm bitmeyen bir yol
Yayla şelalesi gözlerime dol
Ayak nasır diz titrek burkulmuş kol
Birileri diyor köyünden kovul
Cahil çobanım okumadım okul

Göründü canlı mahrumu bir ova
Akar çeşmesi bir kaç kırık kova
Göç etmişler benimle aynı dava
Konakladım kararıyordu hava
Gece haramisi çıkmazsa ava

Ne bir kuş gördüm ne seher bülbülü
Ateşe vermişler yeşeren gülü
Şafak söktü duman sarmıştı çölü
Benden başka görünen her şey ölü
Ova yakılmış kalan enkaz kölü

Hızlı yol yürüdüm ayaklar ralli
Ne olacak Rabbim garibin hali
Kurtuluş yok olsam enkaza vali
Yanık kokusu Baş bağlar misali
Çöplükleri mekan seçmiş ahali

Doğuda köylüyüm doğu vatanım
Beni aldatmayın bende insanım
Şehitliklere git akıyor kanım
Defol Haçlı ajan ben Müslümanım
İlim medresesi vardır Kur,anım
Devlet hepimizin kurbandır canım
Yazarım şairim dertli ozanım
Perişanım kaynamıyor kazanım
Dilsiz bir haldeyim darda kalanım
Terörü bitirmek benim planım
Sabrımı aşmayın ben kahramanım
Kan revan içinde beden organım
ALDEMİRİM ÇELİKHANIM VATANIM