Doğu ve Aşk Şiiri - Serdal Çetin

Gözlerin kaç doğu ötede sevgilim…

Kalbimin doğu tarafında hâlâ her şey yasak
Herkes esmer...
Kalbimin doğu tarafı kırık..
Bir kuşun kanadında ölü bulunmuştur çocukluğum…orada..
Oysa
Doğu kadar çocuktum kalbimin or(t) asında...
Tam da o yerde…
deli dolu akan bir nehirdim
Beni, en çok kalbimin doğu tarafıyla sever misin?

Doğu kökenli acılar taşıyorum Sevgilim
Beni derin sev…

Herkes yüzündeki yanık kadar doğudur
Güneşi yüzünde tutabildiği kadar da aşk…
Yüzüme bir gölge gibi düşür ellerini
Kimsenin sarılmadığı kadar sarıl sesime
Gözlerim
Zamana sığmayan alışkanlıklarla doludur sevgilim
Eski bir masalı dinler gibi öper misin gözlerimden…

Doğu denince

Her acıya benziyorum artık..bildiğim ne kadar acı varsa…hepsine

Kendimizin büyülü burgacında
Koyulaşır yalnızlığımız
Ayırdın dayız
Hiç bir sancılı düş götürmez bizi
Çocukluğumuzun bir doğu sonrasına
Oysa
Güneşin doğu’rduğu çocuklardık
Ellerimizde toprağın ve rüzgarın kokusu
Benimle doğuda
Gecikmiş ağlayışlara oturur musun bir saatliğine…
Seninle doğu olmayı sevdim
Ağlıyor musun ya da anlıyor musun sevgilim...

‘’Babasının ‘doğu’ üzerine söylediği her söz

Annesinde yaşam adına birşeyler eksilten

Doğulu bir çocuğum sevgilim...’

Alnıma küheylan sabahların ılıklığı vururken
Geceden kalma uykunla tut ellerimden
Ağzımdaki eksik türküyle uyandıracağım seni
Mırıldayamam dilimdeki doğu türkülerini
Bilirsin
Kulağıma yasaklanmıştır o türküler
Yine de
Bir türküyü öperken ağzından
İnsan isterse
Doğulu bir çocuğu da şımartabilir sevgilim...

SERDAL ÇETİN...