Doğu Türkistan Destanı

DOĞU TÜRKİSTAN DESTANI

Bir ulu destanlıyım.
Doğu Türkistanlıyım.

Türklerin Ata yurdu,
Altay dağları vardı.

Orada bütün boylar,
Yaşarken şendi toylar.

Vatanıdır Oğuz’un,
Uygur, Özbek, Kırgızın.

Esaretten azattı.
Yenilgiye tezattı.

Oğuz Kağan ülkesi,
Adaletti ilkesi...

Şan ve şeref taşıyor,
Türklük orda yaşıyor.

Irmaklar orada gür,
Börtü böcek bile hür...

Yaşardı sevgi dolu,
Dört mevsim açan gülü...

Ceylanlar daha nazlı,
Oynarken sazlı, sözlü...

Yiğitler çalımlıydı,
Güzeller alımlıydı.

Sevdalara düşeli,
Toy olurdu neşeli...

Türk elinde çoktu er,
Kötülere yoktu yer.

Yoldaş olup da kurda,
Yediyüzellibirde,

Toy gibi cenge çıkıp,
Çinliyi yere yıkıp,

Yüzyıllar yaşayacak,
Türk’e öz taşıyacak,

Bir ülke kurulmuştu.
Yaralar sarılmıştı.

Türk elinde Türk hakim.
Binyüz yıl sürdü hüküm.

Çin Talas’ı unuttu.
Tanrı Türk’ü sınattı.

Binsekizyüz yetmişti,
Yedi bahar bitmişti.

Yüreklerinde kiri,
Yüz binlerce Çin eri,

Çakalca saldırdılar,
Birliği kaldırdılar.

Kırgız, Kazak yaralı,
Uygur, Özbek karalı,

Yakup Han yorulmuştu,
Çevresi sarılmıştı.

Çinliye setler kurdu.
Binlercesini kırdı.

Lakin Çinli bitmedi,
Bela baştan gitmedi.

Ata yurdum gülistan,
İşgal oldu Türkistan.

Bülbüller ötmez oldu,
Kaşkar’a Çinli doldu.

Bin yıllık bayrak inmiş,
Türk’ün ocağı sönmüş.

Çinli puta tapıyor,
Toplu kıyım yapıyor,

Yürekler yanıyordu.
Türkistan kanıyordu.

Kalleş bir zamandaydık,
Tozda ve dumandaydık.

Fırsatını bulmuştu,
Sarı Çinli gülmüştü.

Bütün Türk yurtlarında,
Yaşlanan kurtlarında,

Kurt kuzuya tutsaktı.
Neyi nasıl etsek ti...

Tarih ters dönüyordu.
Kanımız donuyordu.

Arbede sürüyordu,
Milletim eriyordu...

Osmanlı can çekiyor,
Ruslar zulüm ekiyor,

Azerbaycan yılarken,
Hazer saçın yolarken,

Avrupa kudurmuştu.
Gücünü yetirmişti.

Kırgızistan bitmişti,
Kazakistan yitmişti.

Pakistan’ım pusluydu,
Moğolistan yaslıydı.

Cezair alevlendi,
Mısırda Türk avlandı.

Araplar İngiliz’le,
Birlikti Fransız’la.

Fas, İspanya vurulmuş,
Dirençleri kırılmış.

Yunan’da sivri dişler,
Bir garip oldu işler.

Türk’ü katletmek için,
Avrupa, Rusya ve Çin,

Say ki birlik olmuştu.
Dünya düşman dolmuştu.

Başımız doğuştan dirk,
Biz yalnız, Müslüman Türk...

Cebelleştik Ruslarla,
Arap denen foslarla.

Avrupa yüz çeşitti,
Çinli zaten çaşıttı.

Türk’e Türk’ten başka dost,
Yoktu; Ancak vardı kast...

Türk elleri ayrıydı,
Birbirine gayrıydı...

Yüreklerinde yarlık,
Kuramadılar birlik.

Herkes kendi işinde,
Ayrı ülkü peşinde...

Ayrılmayınca başlar,
Dövülecekti döşler.

Planlar işliyordu,
Çakallar dişliyordu...

Önce Türkistan düştü,
Bağrımızı ok deşti.

Bir ülküde yanıldık,
Her tarafta yenildik...

Türkler Türk’ü bilmezdi.
Tek taş duvar olmazdı...

Kader öğretti bize,
Canları üze, üze...

Ondokuzuncu yüzyıl,
Türkler için uyuz yıl...

OSMAN BATUR

Osman Batur Han, geldi Türkistan’ın başına.
Çinli zehir katmıştı milletimin aşına...

HEY YİĞİTLER BAŞBUĞU

Yer yerinden oynadı,
Türk’ün kanı kaynadı...

Hoca, Hacı Niyaz Bey...
Bir nara bastı ki...Hey...

Osman Batur alkandı,
İsa Yusuf volkandı.

Fakat kader dargındı,
Türk özüne kırgındı.

İki aç kurt, Rus’la Çin,
Alçakça için, için...

Planlar kuruyordu.
Han’ları vuruyordu.

Kazak lider Nur Ali,
Alperen kutlu veli.

Hüseyin Tayci yiğit,
Asla yakmadı ağıt...

Ne ki; kader küsmüştü,
Sanki dili susmuştu.

Sultan Şerif aşıktı.
Türkistan’a maşuktu.

Türk’e şehadet şanlı,
Savaşlar oldu kanlı...

Eridik yavaş, yavaş,
Halen sürer bu savaş...

Bugün dünya yüzünde,
Orta Asya düzünde,

Türkistan bir asırdır,
Çinlilere esirdir.

Ata yurdum, öz yurdum.
Ben Altaylı bozkurdum.

Özümüz hakka tapar.
Yüreğim senle çarpar.

Türkistan, Sincian’mış,
Çinli kendine kanmış.

Yükselecek gök tuğu,
Hazırla sen başbuğu...

İSA YUSUF ALPTEKİN

Bozkurtlar yaşayamaz,hürriyetten men olsa.
Türkistan kurtulacak, Dünya Çinliyle dolsa.

DOĞU TÜRKİSTAN

Orası Türk elidir.
Turan Türk’ü delidir.

Tanrı kut gönderecek,
Çinliyi sindirecek.

Türkistan kalmaz esir.
Yirmi birinci asır...

Türk asrı olacaktır.
Şu Acun gülecektir.

Allah göz versin bize,
Kavuşalım öz öze...

Dünyaya gelsin nizam,
Adalet ve intizam...

Şöyle bir bakın düne,
Bu görev Türkün yine...

Esir kalırsa Türkler,
Zaferler bizi terkler.

Alınınca öcümüz,
Dinecektir acımız.

Zulüm bitmeli, zulüm,
“Ya istiklal, ya ölüm! ”

Allah’ın takdiri hoş,
Alemde nizamdır düş...

MUSTAFA KAYA AKOZAN