Doğu Ekspresi Şiiri - İsmail Nerimanoğlu

vagonundayım ömrümün
en son kompartımanında
katar katar dağlı, karlı ovalardan geçerken
kampanaları çalar
göğü simsiyah dumanı kaplar
lokomotifin

güneşin doğduğu yere
tâ güneşe
eserken rüzigâr saçlarımı okşar
yanaklarım acır
ıslanan gözlerimden

imam niyet etmiştir her kişi niyetine
içimden bir cenaze kalkar kimsesizler kabrine
talkım verilir salkınlar bölüşür
ölen ölmüştür kalan mallar bizimdir