Doğruyu yakalamak Şiiri - Büşra Mercan

İyidir insanın doğruyu beklemesi, belki herhangi bir durakta,
belki herhangi bir kitapta.
Kısa bir ezgide, yüreğini ısıtan seslerde
Takılacağını bile bile yürüdüğü taşlarda,
Yollarda, ve en çocuksu duygularda.
Ne muhteşemdir insanın doğrusunu bulması,
ona hayran kalması, izledikçe doymaması.
Ağlaması belki sevinçten, ağladığına değmesi.
Akan zamanın içinde yada dışında
varolmakta yada hiç varolamamakta
Bilinmeyen toğrağın altında,
O pamuk bulutların çok üstünde
kalbinde hep sustuklarının içinde
ne muhteşemdir insanın doğrusunda yaşaması.
kim ne diyor duymaması,
kim nerde var görmemesi
belki sadece avuç içlerini öpmesi
yemyeşil ağaçlara, bahçelere sahip bir yürek olması.
acayiptir bir fidan kadar başlayıp,
koskaca bir çınara ulaşması.
işte gariptir gecenin evine fısıldaması,
gariptir insanın gökyüzünde hep huzur bulması
ve birçok şeyi arayıp arayıp bulamaması,
maviyi sevmesi, her gördüğünde mavi istemesi.
gariptir ki güzele inanması, kötü olandan kaçması.
İyidir insanın doğruyu beklemesi,
bazen acı çekmesi,
bazen bir yerlere yetişmesi.
Yağmur damlalarında ıslanışı
güneşe aldanışı.
Ve insan bilmeli acının özgürlüğünü;
ve sevincin hürlüğünü.