Doğruya doğru... Şiiri - Adem Uysal

Gönülleri fetheden,
Savaşları bitiren sevgiyim ben,
Kine, husumete yer yoktur, olduğum yerde.
Taş kalpleri yumuşatır,
Dostluk ve kardeşlik tohumları saçarım,
Geçtiğim yerlere.
Nice sultanları dize getirmiş,
Nice zorbaları, kuzuya çevirmişim ben.

Yaşamın olmazsa olmazlarından, adaletim ben,
Zalimin hasmı, mazlumun dostuyum.
Hak sahibi, hakkını alıncaya,
Gariplerin, yüzü gülünceye kadar,
Bitmez benim mücadelem.

Rahmetin tecellisi merhametim ben,
Benim olduğum yerde, mala cana dokunulmaz
İnsanlar güven içindedirler,
Kimsenin burnu bile kanamaz.

Her zaman ve mekanda aranan,
Tüm insanlara lazım olan, hoşgörüyüm ben.
Benim olduğum yerde, pireyi deve yapanların,
Araya fitne sokanların yeri yoktur.

Sıradan bir kalemim ben,
Aklıma geleni yazar çizerim.
Doğruya doğru, eğriye eğri derim,
Seve seve yaşarım, neyse kaderim.