Aklımda kalan,
hep bir ağızdan ağladığındı,
yalan yanlış anıları toplayıp,
hepsi eğri büğrüydü,
ve üstelik eksik,
kulaktan dolma kandırılmalar,
yinede bende neymişim,
hiç bilemedim,
ve tanımamışım kendimi,
aklımda bir ağıt kalacak hep,
temeli yanılgı olan,
hiç parayıda sevmezdim,
zulmüde bildiğim,
ulan zalimmişim,
ve ne çok bilmediğim varmış,
oysa,
hep
gül'ün diye vermiştim savaşlarımı,
mutlu olun diye,
istisnasız 15 saat,
24 ten çıkarsan geriye saat kalmaz,
an kalmaz,
dakika kalmaz,
korkularımı kimse bilmez,
az çalışsam batırırdım şüphesiz, emeklerimi,
işsizlik beter,
işsizlik ölüm,
sıfırdan başlayıp sıfırda kalmak kolay iş değil,
Mustafa Kemal'in Samsun'a ayak basması kadar anlamlı
ve zor,
Böyleyken,
işlerim
ve kaderim hep zıt giderdi birbirine,
birini sustursam
öbürü başlardı ağlamaya,
ve hep dövülen ben olurdum,
oysa size
nasıl kıyamazdım,
nasıl,
her yanımda oluşunuzda,
dünyayı yıkmak isterdim midenize,
ve duygularınıza,
ve yıktımda,
ne kadar inkar edip,
ağlasanızda,
imkânlar, olanaklar,
olanı olduğu kadar
yinede ben kimmişim,
şiddetle reddediyorum,
bu ben olmayan,
bana ait olmayan beni,
bilemedim
gönlünüz,
hayalleriniz açmış,
mideniz doysada,
hiç açık bırakmadım sizi,
inanmam,
kırın tüm testilerini avanosun,
hemde başımda,
gözyaşlarına kıyamam,
sizin ben olmasını istediğiniz başkası,
ben sandığınız başka,
ben başka,
yav trenler geçerdi istasyondan,
ben ona bakamazdım yorgunluktan,
sırf siz aç kalmayın,
babanız işsiz kalmasın diye,
hep ben çalıştım,
hep beni çalıştırdım,
gözyaşlarımı gözümde saklayıp,
oh demedim,
ah demedim,
şimdi sizi böyle ağlattığımı görünce, kendimi hep,
iyi baba sanırdım,
yapmadığım zulümlerle zalimliklerle tanıştım,
ne babalar tanıdım,
elle tutulur yanları yok
ve el üstünde,
galiba görme
ve anlama bozukluğum var,
elbirliğiyle onaylanan,
notere ne hacet,
kendini inkar eden bir ben,
bu delillere karşı,
türk yargısı ancak bu kadar olur,
hele sanık olanda ben olunca,
bana
kendine başka bir iş bul deyince oğlan,
60 ında, parayı sevmiyorum diyemedim, desem götümün üstüne düşüreceklerdi, yalan sanıp,
hayat şiir yazmak değil dedi kız,
ama benim için aslında oydu hayat olan, belki bayatlamıştı,
eskiydi,
parada kazanmıyordu,
her şiir,
bir yaşamı anlamladıran tarifdi,
of oktay of,
sen ne kötü bir baba çıktın,
hayallerin böyle değildi,
ve bunların hiçbiri yoktu,
hani dünyanın en iyi babası olacaktın.. şimdi en kötüsünü bile haketmeden gideceksin,
alaylarında çocukların,
dalgasını geçecek belli hep bir ağızdan,
he bana he,
of çocuklar of,
keşke ağlamadan,
yanlış anlamadan
bir sorsaydınız ,
belki doğrusu bu değildir eğrinin,
sevmeler
ve değerler
anlamını kaybediyor böyle olunca
Kayıt Tarihi : 2.5.2022 18:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!