Doğrumu Şiiri - Abbas Paksoy

Doğrumu

Doğrumu, eğri yolda gitmek,
Gül var iken, dikeni tutmak,
Çıkmak için, çamura atmak,
Tutmak dururken, geri yitmek,

Nice yiğit, boşa ölüyor.
Tarih sayfası, kan doluyor.
Köpekler kudurmuş, dalıyor.
Aşılayın, kuduz itleri.

İnsanca yaşam, haram oldu.
El salladık, hırladı buldu.
Oraya, kokar bir leş doldu.
Kokmadan kaldırın, şu iti.

İnsanın düşmanı, ölmeli.
Cahilin ateşi, sönmeli.
Adalet, kötüyü yenmeli.
Karanlık, aydınlansın gayrı.

Paksoy’um, karanlığı gördü.
Hiç görmüyormuş, gözü kördü.
Daima, aydın izi sürdü.
Gençlik suları, durdu gayrı.