Doğrular benim!
Kimse ama hiç kimse
Yargılayamaz beni,
Sorgulayamaz.
Mutsuz günlerimde
Doğruları siz mi öğrettiniz ki
Mutlu anlarımda
Karışmayı
Kendinizde bir hak olarak
Görüyorsunuz.
Yetişme tarzı dedik
Tabularımız diye baş eğdik
Toplum baskısını
Ta içimizde hissettik
Ve...
Sonunda gördük ki
Mutsuzlukla kardeş
Gözyaşıyla arkadaş olmuşuz
Farkında olmadan
Kendi doğrunu
Kendin yaratacaksın
Yılmayacaksın
Mutsuzluk tohumlarını
Yüreğine ekenlere
Mutluluk coğrafyanda
Asla yer vermeyecek
Kendi doğrunu kendin göreceksin
Ayıp kavramını yok edip
Saygıyla yer değiştireceksin
Yüreğini aklınla besleyip
Yanlışlarına doğru demiyeceksin
Ve birgün bunu yaparsan
Bedelini çok ağır ödeyeceksin
Kayıt Tarihi : 8.4.2007 01:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ayıplarla büyütülürken kendi kabuğundan çıkamamış kişilik bulma karmaşasında adını mutsuzluk diye yazdıran birçok insanın anısına
evet yine ve.............
ve de saklıdır herhalde bütün duygu ve düşünceler
sevgiler
Doğruluk dost kapısı, eğrilik yüz karası
Dediler, bizi hep böyle büyüttüler
Acı çekeceğimizi, yalnız kalacağımızı,
Hayattan bıkacağımızı bize söylemediler.
İtaât ettik doğruluk adına ne varsa, ancak
Doğru söyledim arkamda adam kalmadı.
Dokuz köyde dostum olmadı.
Onuncusuna gitmeye takatim kalmadı......
TÜM YORUMLAR (5)