Doğrular Şiiri - Kemal Tekir

Doğrular eğilip, bükülmeye,
Elverişli olamazlar.
Doğruları eğip bükemeyen,
Kendi eğilir, bükülür.
Kişi önce aklını,
Yalanlarla ikna eder,
Sonra aynı tutumu,
Başkalarını ikna için kullanır.
Doğrudan kaçış başlayınca,
Yanlışlar artmaya başlar,
Yanlışlar kendini düzeltme umudunu,
Kıracak seviyeye gelince.
Doğrulardan kaçış başlar,
Doğrulara nefret uyanır.
İsyan etmeye başlanır.
Bu noktadan sonra insan,
Kurallara aldırmaz olur.
İyiyi, kötüyü, doğruyu, yanlışı,
Kendi ölçüleriyle tanımlar.
Diğer kurallar kendi normlarına,
Uygun ise doğru olur,
Akıl menfaatlerin,
Çoktan aza sıralanmasında,
Yol gösteren araç olur.
İnsanlar arsı ilişkiyle,
İnsan Dünya ilişkisi,
Çıkar ilişkisine dönüşür.
İnsan talep edecek, Dünya ona verecek.
İstekler gerçekleştikçe,
İlişki güçlenerek,
Bir tutkuya dönüşecek.
Öyle bir an gelecek,
İnsan Dünya ilişkisi,
Tapma, tapınmaya benzeyecek.
Bu anlayış insanı,
Dünya hayatına kul edecek.
Hayat denen bu rüya,
Bir gün gelip bitecek.