Doğru Şizofrenin Yalan Şiiri

İçimde büyüyüp giden zehir topuna inat
Çaresizliğimi kuvvetli adam vesikasına benzetirken; sahte dik yürüyüşlerle.
Kendimi kandırmıyorum sadece.

Ben biliyorum kötü gerçeği
Bir de beyazlar içinde gelip, dünyamı karartan kara haberi,
Kulağıma fısıldayan tip mucizesi.
Hiçbir zaman mutsuz olmadım böyle
Üzülmedim de hiç bu kadar geleceğime.
Hayal edebileceği bir gerçeğe bile sahip olamayacak bir portre,
Savursa bedenini;
Konya ovasının ormanlarla tamamlanmayı düşlediği düzlüklere.
Eline bir yalan dolan hikayesi,
Sevileni çalma entrikası geçecektir.

Bunca mutsuzluğa inat güldüren yüzleri
Uzak olmak yeryüzünün çirkinliğinden
Çünkü gittiğim yerde sahte aşklar kazınmayacak ağaçların sırtına

Hiç sevgilim olmasaydı keşke
Yitirilmiş aşklardan, ah diyen bir yumruk gibi ciğerime oturmuş dilberlerin gülüşlerinden
Ve terkeden sevgililerden arta kalan tecrübelerimi kullanabileceğim bir yuvanın hasretini çekerken
Hiç sevgilim olmasaydı keşke.

Yalnızlıkla örülmüş bir hüzün kaldı filmin sonuna yalnızlıklarla örülmüş bir hüzün…
Oysa kalabalıklardan kurulu mutluluklar olurdu
'Ufaklık' iken izlediğim filmlerin sonunda.

Hayat yine yapacağını yaptı.
Kandırdı bütün sevilenler gibi.
Her sevilen nesne yalan
Her yalan da sevgili oldu bu son karede

Hayata yön veren çizgilerin yalandan ibaret olduğunu
Ve o çizgileri silmek için insanoğlunun silgiyi bulduğunu
Ben de fark ettim de
Bunun bir soruya verilmiş cevap olabileceğini düşünenler kalmadı geride..

Vakit kalmadı
En güzel sıfatların tezatlarını kovduğu bir dünyaya uçarak gitmek için.

Bu gidiş oyunu bir filizin merhametle yeşereceği sahte dünyanın yalancı sahnesinde sergilenecek.