Doğru Kaybolur Yalan İçi Şiiri - Zeki Günay

Doğru söyleyeni, insan anlamaz,
Çünkü hep yalana, alışmış gönlü.
Zaman geçer, insan anlar doğruyu,
Doğruya soramaz, diğer soruyu.

Güvensizlik içi, doğru kaybolur,
Bir bardak su içi, insan boğulur.
Doğruya inanan, insan doğrulur,
İnançsızlık üzer doğru insanı.

Doğruya dönsende, doğru sırt döner,
Oynanan oyun, bir gün oda söner.
Gerçek ortaya çıkar, kul diz döver,
Allah der ki? Her zaman hakkı öner.

Doğru doğruyu söylerken sıkılır,
Taş kalpli insanlar, bir gün yıkılır.
İki yüzlü insan ayna gibidir,
Bir gün anlar eyvah diye haykırır.

Kul Zeki, bırak insana koşmayı,
İnsan bilmez, serin rüzgar olmayı.
İnsanlar seni, hakk yolundan çeker
Diken durur, gül unutmaz solmayı.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY