Doğmuşum Şiiri - Feriha Ceylan

Doğmuşum.
Kara yerlere, dar pencerelere.
Açılmamış demir kapılar,
Asma kilitli.
Saklamışlar bedenimi,
Çalmışlar kaderimi,
Adım namus,
Soy adım yok.
Künyeme sıfatsız yazmışlar.
Ne sevdalara, cismim kazılı,
Nede bahtlar dizilmiş uğruma,
Takmamışlar.
Gelmek istermiyim kıt ömürlere,
Sormamışlar.
Vebal olmuşlar, bedel koymuşlar,
Beş arşın patiskaya satmışlar bedenimi.

İki kapı arasında ömrüm,
İki kapı arasında, dar bir geçitte.
Ölüm kaderim, zulüm anamdır.
Nenemdi benden öncekiler,
Onlarda kolay mı boyun eğmişler?
Kaç ömür çürütmüşler köprüsüz.

Esareti bilerek,
Sinerek yaşayan, tek cins,
Tek varlık,
Çocuklar doğurtulan,
Ama asla kendinin olmayan,
Tek canlı Havva kadın.

Varlığımla var etmişim,
Ben doğmuşum, ben doğurmuşum.
Ve ben; adsız olmuşum.