Doğmaz Güneşimiz

Bazen karlar düşer duygulara,
Buzlu zeminlerde patinajlar yaparız.
Saplanır kalırız nedensiz kaygılara,
Dünyaya küser, hayattan koparız.

Doğmaz güneşimiz, dağlarımız sislidir,
Bahtımız kara, gönlümüz yaslıdır,
Dostlarımızı bile görmez gözlerimiz,
Gecelerimiz karanlık, günlerimiz pusludur.

Farkedemeyiz yıldızların kıpırtılarını,
Üçyüz milyar galaksinin parıltılarını,
Benci, bencil olmuşuzdur zamansız,
Atamayız içimizin başıboş kaygılarını.

Gülememişiz korkusuzca, tahtaya vurmuşuz,
Bilinmezliklerin labirentlerinde yorulmuşuz.
Sarılamamışız bir dostumuzun boynuna,
Sisler bulvarında kimliksiz kaybolmuşuz.