Doğmayın çocuklar
Oyunu bozuldu dünyanın
Bir umut için gelmeyin
Bu zaman bu yaşam
Güzel değil
Sokaklar ağaçlar parklar
Artık eskisi gibi
Özel değil.
Doğmayın çocuklar
Renkleri bile karıştı düzenin
Buram buram kanlar yerleşir bedenlere
Bembeyaz elbiseler çekilir
"Siz suçlusunuz nefes alıp vermeye" diye
Atarlar içine kara toprağın.
Doğmayın çocuklar
Üzülmesin masum anneniz
Boşuna yorulmasın
Elinize silah koyacaklar
Bilesiniz
O bunlardan habersiz.
Doğmayın çocuklar
Gecelerin densiz zevkinde
Nasıl olsa öleceksiniz
Bu hayatın nankörlüğünde.
24.11.2008 - Kozyatağı
Şahin Cahit Yanık
Kayıt Tarihi : 9.11.2014 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!