Doğmayacak Çocuğum... Şiiri - Rahma Deniz

umut kapılarını kapattım birer, birer
istemedim seni de ellere versinler.
yıldızlar ülkesine seni çabuk gönderdiler
benim doğmamış doğmayacak çocuğum...

merak etmedim mi sanki saçlarının rengini,
bilemem ki gözlerin mavi miydi, yeşil mi?
ufacık ellerini tutmaya kıyamazdım
benim doğmamış doğmayacak çocuğum...

günahsız başını koyamadın omzuma,
daha sen doğmadan kader girdi araya.
annen! vicdansızın biriydi sanma,
benim doğmamış doğmayacak çocuğum...

yaşamak ne zor bilsen, herkes vurur da gider,
sabredersin, bitti sanırsın ama bitmez çileler,
benim gibi senin de umudun bir gün biter,
benim doğmamış, doğmayacak çocuğum...

yine de güzel olurdu yaz akşamları,
belki sen de severdin kışın yağan karları,
bana artık açılmaz cennetin kapıları,
benim doğmamış, doğmayacak çocuğum...

sana masal diye anlatılanlar var ya,
bir gün gerçek olarak çıkar karşına,
sen de bedbaht olurdun hayatın kollarında,
benim doğmamış doğmayacak çocuğum...

benden selam söyle yıldızlar ülkesine.
benim yerime kim sardı seni sinesine?
bütün ömrü boyunca hasret kalacak annen,
benim doğmamış, doğmayacak çocuğum...

affet beni, affet bebeğim!
ağlarım senin için doğmadan kaybettiğim.
ne sen beni kokladın, ne ben seni sarabildim,
benim doğmamış, doğmayacak çocuğum...