Doğmanın Mümkünü Yok Şiiri - Dilek Özdemir

gidiyorsun bebeğim gitmelisin
sevgim yetmiyor seni dünyaya çağırmaya
öyle çok ön şartı var ki yaşamanın
ve öyle zor ki yaşamak
korkuyorum bebeğim

kıran kırana bir koşu yaşam, acımasız
her gün bir can düşüyor, düşürülüyor
insanlar sevgisiz
riya var bu sürüde, yalan ve açlık var
işkence ve haksızlık
ve ihanet var

bir de aşk var
sevmek var bu küfürbaz dünyada

hep soğukları taşıyor rüzgarlar
alışacaksın
araya karışıp süzülüverecek bir küçücük sıcaklık
hissedeceksin
bedeninle, yaşamınla kavrulacaksın
yaşamanın sevmek olduğunu öğreneceksin
çiçeklerin sesini duyabilmeyi
yüreğini bir sevinç türküsü saracak
koyacaksın ortaya
ve türkün susturulacak
ve kaybedeceksin yüreğinde yaşamayı
bir kez daha yaşamak için sevecek
bir kez daha sevmek için acı çekeceksin

bir garip sofra bu dünya
yiyip tüketecekler ve kenara çekilip
“bu yürek senin, kalanları sen topla” diyecekler
kalemler kırılacak tereddütsüz
bin hançer saplayacaklar bir anda sol göğsüne

sevgiyle yaratmışken seni
nasıl mahkum ederim sevgisizliğe
nasıl veririm bunca acıyı
şekere bulayarak mama niyetine
sana doğmadan ölümü öğütlüyorum bebeğim
doğmanın mümkünü yok

gecenin ışığına çağırabilsem seni
gizlice, sen ve ben elele
koşabilsek dünyanın ötesine
bitimsiz sevgilerle kucaklaşsak
yeleleri taranmamış kanatlı bir kısrağa binip
doludizgin rüzgarla yarışsak
denizlere kafa tutup
fırtınalara meydan okusak
bütün renklerini ve seslerini değiştirsek dünyanın
korkunun dişlerini köreltebilsek

gece sessiz ve yorgun uykusunda
uykular bana tuzak hazırlıyor
bu gözler ne düşler görüyor
anlatabilsem
buğulu aynalarda görüntünü arıyorum
ölümden bir önceki anda

şafağı bekliyorum bebeğim
bağrıma basamadan, doyamadan sevgine
sabahı çınlatan ışıkla gideceksin
dayanamam diye gidişine
uyutacaklar beni
ne sen,
ne ben,
ağlayamayacağız bile ayrılırken
kanlı gözlerin kir diye akacak plastik eldivenlerden

acın yüreğimi buruyor bebeğim
ölümden önceki son ürpertinle sarsılıyorum
çekip aldılar seni benden
ellerim çıplak kaldı
gidiyorsun, elveda bebeğim
korlara basıyorum, ayağım üşüyor
kuşların cıvıltısında gülüşünü duyuyorum
ve her gülüşün bir yanımı acıtıyor
arada bir düşlerime uğra
yüzünü göster bana
seni öpüyorum bebeğim
seni seviyorum….