Doğmamış Oğluma Mektuplar - 1

Oğlum,
Henüz doğmadın belki,
belki de hiç büyüyemeyeceksin.
Olsun,
ben yazayım da şimdiden
bu doğum günü mektubunu,
doğmasan da senin
ve annen olacak kadının
canı sağ olsun.

bir ihtimaldir ki o yüceler yücesi,
bir gün gelecek,
yeni filizlenmiş bir nihal gibi
toprağına tutunarak,
yeşereceksin kendi ömrünce.
Sımsıkı tutunmayı öğreneceksin,
hayata ve sahip olduklarına.
Yedine basar basmaz
Okula yazdıracağız seni,
Arkadaşların olacak,
Elinden tutacak ve götürecekler
Binalar arasında sıkışıp kalmış
nice masum oyun sahalarına...
Paylaşmayı öğreneceksin
ve kavgaya tutuşmayı,
paylaşmaya değer buldukların uğruna...

Oğlum,
acının çekildiği yerde başlar büyümek,
bir ihtimaldir ki
sen de büyüyeceksin.
Büyüyeceksin, ölünceye dek...
Türlü türlüsünü tadacaksın acının,
Deli çağlarının estiği yerde
bir kızın aşkıyla tutuşacak yüreğin,
baban gibi güçlü sevecek,
baban gibi şiirler yeşerteceksin içinde.
Acı, aşkla el ele gelecek...
Er yada geç, bir gün,
ölümü seyredeceksin.
Hayat senden en sevdiklerini alacak.
Haykıracak, isyan edeceksin.
Bu dünyaya aşina olmadan önce
hiçbir şeyin adaletli olmadığını
ve bunu kimsenin
üzerine alınmadığını göreceksin.
mutluluğu arayacaksın el yordamıyla
ve hep bulduğunu düşüneceksin,
sonunda yine aramaya devam ederek...

Oğlum,
yeşil bir Dünya bırakmak isterdim sana,
bir gezegen ki,
kirlenmiş insanların kirletmediği...
ama mahkumsun,
mahkumuz bu çoraklaşan dünyaya.
Ve zorâki, yaşayacağız
her daim tutunarak etrafımıza...
çünkü biz, muhtacız,
muhtacız insan olmaya
ve nasıl olursa olsunlar,
yine bir insanı severek yaşamaya...