Doğmak İçin Çaresiz Batmak Gerek

1.
Az önceydi,
Altın sarısına boyanmış saçlarınla
Aynalara göründün.
Yıkandın. Ürkek, mavi sularda
Karanlığımı örtüp,
Penceremden izinsiz, haremime uzandın...
Maksadın, neydi senin?
Çocuğum, ne kazandın? ..
Şimdi de cılız ve perişan,
Ağlıyor olman neden?

Biliyorum;
Doğmak için, çaresiz batmak gerek...

2.
Gitmiştin,
Benden habersiz, elvedasız ve sessiz,
Kayıplarla elele ve...
Geride gerçek olduğunu sandığın çizgilerle...
Çok mu vefasızdım?
Nankör müydüm ben, niçin?
Demek ki yanılmışım, dediğim an
Yine kalkmış gelmişsin.
Unutarak bir şeyler,
Takınarak bir şeyler...

Biliyorum;
Gelmek için yeniden, çaresiz gitmek gerek...

3.
Açmıştın,
Bir yaz günü, bir sabah.
Acılar vermiştin, dalında gül annene...
Ve ben, ilk o zaman görmüştüm;
Baharın bir tadımlık, renklerle cümbüşünü...

Eller miydi? ..
Alaylı, endamına kayıtsız...
Ne var ki, en sonunda,
Elden ele tutuşturan, onlardı seni...
İşte ben, İlk o zaman görmüştüm;
Bana binbir çalımla, bakarak gülüşünü...

Şimdi, soldun çaresiz,
Karanlık sokaklarda, zamanla yürüyerek...

Biliyorum;
Dünyaya ibret için, yeniden gelmek gerek...