Doğmadan Öldüm Şiiri - Fatih Güler

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Kendisinin bile haberi olmayan
Gizli sevdamın dizinde uyuyup
Bir daha uyanmamak
Hem de sonsuza dek

Ruhum öyle şeyler ister ki
Bazlama yanaklı anamın
Yanağından makas alıp
Ölene kadar öylece yüzüne bakmak

Ruhum öyle şeyler ister ki
Babamın karşısına geçip
Tek kelime etmeden
Sadece saatlerce sarılmak

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Kardeşime masa kurup
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak omzunda sızmak

Ruhum öyle şeyler ister ki
Cennetimi cehennemde yakıp
Kainatta kül olmak
İsterim diye yalvarmak
Allaha, Tanrıya, Kainat Hakimine

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Bıçak altına yatıp
Beynimin içini boşaltmak

Ruhum öyle şeyler ister ki
İnsansız hayata göçüp
Vatan, millet, aile dertlerini unutmak

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Canım ağabeyimi, gurbetteki ablamı, kardeşimi
Beni gerçekten seven her kimse
Bir arada toplayıp
Son kez gözlerine bakmak

Ruhum öyle şeyler ister ki
Kainattan kaybolup unutmak
Her şeyi, herkesi, geçmişi, bugünü

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Yalan sanılan şu dünyadaki düzeni
İnsanlıktan çıkaran kim varsa
Ayrım yapmadan kendi elimle gebertmek

Ruhum öyle şeyler ister ki
Duygularımın arasında hapsolmuş yürek seslerimi
Birkaç kuruşa cennet köşkünde yakmak

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Sihirli değnek bulup
Yardım bekleyen güzel yüreklilere koşmak

Ruhum öyle şeyler ister ki
Kene gibi ruhuma yapışan dertlerimle
Öteki dünyamda iki dertleşip
Onlarla da vedalaşmak

Ruhum öyle şeyler istiyor ki
Güvercin sırtına binip
İstediğim yere gitmek

Ruh nasıl istesin
Sen ölü değilsin diyeceklere
Ben doğmadan öldüm.