Doğmadan Alacakaranlık Şiiri - Ozan Efe

düşlerden önce
karanlığa dalıyor
yanıyor
güneşten bir parçaya değmişcesine
doğmadan alacakaranlık

kıvranıyor acılarında
yanık bir ezgi ağıta dönüyorken
dalgalarında fırtına var
kıyılarıma vura vura
doğmadan alacakaranlık

uykularımda zehir zemberek
akıyor karanlığı
puslu dakikalar sonrası
özüm yanıyor tutulmuşum
doğmadan alacakaranlık

bıktım artık demeden
terketmez misin
karanlık gecelere tutsaklığımda
uzan uzat ellerini sıyır üzermden
doğmadan alacakaranlık

09:51 25.10.2009denizli