Doğma çocuk Şiiri - Erhan Ünlü

Ey çocuk
Büyüme sakın ha
Kapitalizm seni de esir alacak
Yolun başındayken
Vazgeç büyümekten
Seni de sömürecektir
İliklerine kadar
Kanını emecek .
Büyüyeceksin
Aşık olacaksın
Sevdalara tutulacaksın
Serseri kurşun gibi
Dolaşacaksın karanlık sokaklarda
Sevdiğinle hayaller kuracaksın
Günün birinde ayıracaklar seni
O sizden bu bizden değil diye
Belki iş bulamayacaksın
Cebinde paran olmayacak
İşsizsin diye selam vermeyecekler ,
Paran yok diye
Alamazsın sevdiğini .
Büyüme çocuk
Hep çocuk kal
Kapitalizm sömürecek seni
Bir fabrika kapısında
Veyahut bir inşaat yığınında
Henüz tanımıyorsun hayatı
Heyecanlısın
Kanın fışkırıyor damarlarından
Büyüyeceksin bir gün
Hayatın zalim ve
Acımasız olduğunu göreceksin.
Dışarısı ölüm
Dışarısı zulüm
Dışarısı kapitalizm
Dışarısı kan kusuyor
Büyüme çocuk sakın ha !
Hatta
Hiç doğmasaydın !
Çocukları da vuruyorlar
Öldürüyorlar parklarda
Panzerin gölgesinde ezliyorlar
Savaşın gölgesinde yok oluyorlar.
Taciz - tecavüz had safhada
Sen doğma çocuk
Anne rahminine de düşme
Annelerin karnında da vuruyorlar
Deşiyorlar kör bıçaklarla
Serseri bir kurşunla vuruyorlar
Kirlettiler dünyayı
Sana göre değil artık
Kapitalizmin pençesi sardı
Bedenleri.
Doğma çocuğu
Sakın ha doğma !
Yüklüyorlar dünya yükünü
Küçük bedenlerinize
Doğma çocuk sakın ha !