DoĞMA BEBEK Şiiri - İhsan Gürbüz

Doğma bebek, doğma şu pis dünyaya,
İstesen de düzene sokamazsın sen...
Aldanma gördüğün pembe rüyaya,
Çıkan çivileri çakamazsın sen...

Görünce dünyayı düşüncen donar,
Her yerine bir başka asalak konar,
Kardeşin bile sana sırtını döner,
Hayatın kahrını çekemezsin sen...

Doğruya, dürüste 'enayi' denmiş,
Soyguncu, vurguncu köşeyi dönmüş,
Haram yemeyenin ocağı sönmüş,
Ocağı yeniden yakamazsın sen...

Olmazmış çıkarcının hiç sağı-solu,
Beyni boş çoğunun, midesi dolu,
Buymuş yaşamanın en kolay yolu,
Bu 'kolay'ı 'zor'a sokamazsın sen...

'Şerefsiz' oturmuş, 'haysiyet' inmiş,
'Hayasızlık' 'namus'un üstüne binmiş,
'Vefa' parçalanmış, 'iffet' delinmiş,
Bu söküğü kolay dikemezsin sen...

Herkeste bir silah, vuran vurana,
Öyle bir savaş ki, kıran kırana,
Söyle doğurmasın seni, anana,
Gücün yetmez, silah sıkamazsın sen...

Bükülür bak boynun, söner ocağın,
Doğar doğmaz borçla dolar kucağın,
Tadı yok dünyanın anlayacağın,
Canavara tasma takamazsın sen...