Döğen tahtasından söktüğümüz çakmak taşlarını,
Geleceğe çakardık,
Çocuksu hayallerimiz aydınlansın diye,
Çok ağlar, çok gülerdik,
Bilirmişçesine;
Büyüyünce,
Ağlamanın da, gülmenin de zor olduğunu...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
