Doğdun Şiiri - Mehme Arslan

doğduğun gün güneş doğmamıştır eminim
bi güneş yeter demiştir
'sayın tanrı'
bugünlük dünyaya
ve kimse farkına varmamıştır
güneşin doğmadığını
devam etmişlerdir hayat gailelerine

ay keza yüzünde saklı
-bi de isminde-
daha önceleri çok öykünmüştür
doğduğun kent
adını bi ermişten alan
lakin arada ismi değiştirilen şehre
sen doğunca
tıpkı öykündüğü şehir gibi
'beyaz geceler' yaşamıştır uzun süre
halinden memnun sessizce

hayatıma doğduğunda
bilmezdim gökyüzünün
-ki eski dilde sema derler-
bu kadar güzel olduğunu
bi çiçeğe çiçek muamelesi yapardım hep
farketmezdim senden önce
tanrısal kokularını
fırından ekmek alsam
eve gelene kadar yarısını yemek
aklımın ucundan geçmezdi
farkına bile varmazdım belki
bi çocuk olarak annemin zihninde
aslında ne anlam ifade ettiğimi

dünyaya doğdun;
kendine tatil verdi sayın tanrı
sen varsın diye

geceye doğdun;
ay kıskandı
başedemeyeceğini anlayınca çekildi yolundan
hatırası soyadında saklı

dünyama doğdun;
her şey seninle tanımlandı yeniden
1+1 in 1 ettiği mesela

iyi ki doğdun;
kalbi elinde bi adamın
hatırası olsun bu şiir sana