Doğdum, yaşıyorum, öleceğim

Dünyaya merhaba dedim,
Ağlayarak adım attım.
Küçüktüm, zayıftım, güçsüzdüm,
Anneme bağlı olarak büyüdüm.

Ağladığımda hep yanımdaydı,
Altım ıslanmıştır diye baktı.
Acıkmışımdır diye emzirdi,
Gazım için sırtımı sıvazladı.

Vücudum bir deri bir kemikmiş,
Dedem ismimi Muzaffer vermiş.
Çocuk oldum, genç oldum,
Evlendim, bir yuva kurdum.

Acıyı ve neşeyi yaşadım,
Hayata yürüdüm adım-adım.
Zaman oldu ağladım,
Acıdan yüreğimi dağladım.

Önce ağabeyimi toğrağa verdim,
Babamı elimle yerleştirdim.
Kızımda bin kat daha eridim,
İlahi emre boyun eğdim.

Güldüğüm zamanlar oldu,
Mutlu oldu yüreğim.
Rabbim’ e (c.c.) teşekkür ettim,
“ Dünya hayatı böyledir.” Dedim.

İmtihan için gelmiştik,
İbadet için yaratıldık.
Ebedi hayat uğruna,
Her zorluğa katlandık.

Dünya geçici bir hane,
Her verilen emanettir.
Ahret yurdu ebedi,
İyilerin mükafaatı cennettir.

Gün bugün, saat bu saat,
Yıllar nasıl geçti bilmem.
Müslüman’ım Elhamdülillah,
Rabbimden (C.C.) ümidimi kesmem.

Cennete birisi girecekse,
Belki ben olabilirim.
Cehenneme birisi girecekse,
O girecek belki bendirim.

Müslüman böyle olmalı,
Korku ile ümit arası.
Hiçbir şeyin garantisi yok,
Asla ümitsizliğe kapılmak yok.

Nihayetinde ben de bir insanım,
Hatalarım ve günahlarım çoktur.
Rabbim’ in affına sığınıyorum,
Başka gidecek kapı yoktur.

Dünya dolup boşalan bir handır,
Bir gün ben de gideceğim.
İmtihanı kazanmayı umuyorum,
Doğdum, yaşıyorum, öleceğim.

03.12.2018
Bulancak/GİRESUN